Στις 6 Φεβρουαρίου του 1982 με απόφαση του τότε Υπουργού Παιδείας , Λευτέρη Βερυβάκη , η σχολική ποδιά δεν ήταν πλέον υποχρεωτική για τις μαθήτριες.
Προηγουμένως, ταξιδεύοντας ανά τις δεκαετίες, άλλαξε χρώμα και μήκος, αλλά παρέμεινε πιστή στον λόγο για τον οποίο επιβλήθηκε: η σχολική στολή -κατοπινή ποδιά- στοχεύει στην «ομοιόμορφη παρουσία» μαθητών και μαθητριών, σε ένδειξη σεβασμού στην απρόσκοπτη και ισότιμη εκπαιδευτική προσφορά του σχολείου έναντι των νέων.
Οι κανονισμοί εμφάνισης και συμπεριφοράς των μαθητών στα σχολεία της ελληνικής επικράτειας είναι πολύ παλιά ιστορία. Για την ακρίβεια, χρονολογείται από τα χρόνια του Καποδίστρια και μάλιστα τους αυστηρούς κανόνες λειτουργίας του πρώτου σχολείου, που ιδρύθηκε στην Ελλάδα με τον ερχομό του, του ορφανοτροφείου της Αίγινας, το 1829, υπογράφει ο ίδιος ο κυβερνήτης.
Τη δεκαετία του ’50 η ποδιά ήταν μαύρου χρώματος και μακριά κάτω από το γόνατο. Το 1965, ο Γεώργιος Παπανδρέου άλλαξε το χρώμα της από μαύρο σε μπλε και στο πέτο έπρεπε η κάθε μαθήτρια να φορά κονκάρδα, όπου αναγραφόταν το σχολείο και η τάξη ενώ το μήκος της ποδιάς ήταν απαραίτητα κάτω από το γόνατο. Το 1962 καταργήθηκε το πηλήκιο στα αγόρια. Βέβαια, τα αγόρια για τα επόμενα χρόνια θα έπρεπε να προσέχουν και αυτά την εμφάνισή τους στο σχολείο. Με την πάροδο των χρόνων προστέθηκε ο λευκός γιακάς.
